Wat is de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme en wat beoogt deze wet?

De Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) is er op gericht dat in die wet genoemde instellingen moeten voorkomen dat criminelen geld witwassen dat ze met misdaad hebben verdiend. Witwassen kan bijvoorbeeld door het criminele geld te gebruiken voor investeringen of aankopen zoals bijvoorbeeld een villa, een jacht of een exclusief horloge. Het illegaal verkregen geld krijgt daarmee een legale status. De Wwft moet vooral zorgen voor meer zicht op illegale geldstromen, en het risico op witwassen en  terrorismefinanciering beperken.

Wie vallen onder de Wwft en waarom?
De Wwft geldt onder meer voor banken, makelaars, notarissen, advocaten, accountants, belastingadviseurs, administratiekantoren en verkopers van voertuigen, kunstvoorwerpen en juwelen.
Deze (financiële) dienstverleners en verkopers hebben in hun werk goed zicht op hun klanten, en hebben vaak te maken met grote financiële transacties. Zij worden ook wel poortwachters genoemd en kunnen via die rol van poortwachter voorkomen dat criminelen hun diensten of goederen gebruiken om geld wit te wassen of terrorisme te financieren. Welke instellingen en personen precies allemaal onder de Wwft vallen staat in artikel 1a van die wet.

Wat ben ik verplicht te doen volgens de Wwft?
Een ieder die onder de Wwft valt is verplicht om onderzoek te doen naar de klant en waar diens geld vandaan komt via een cliëntenonderzoek en in het voorkomend geval ongebruikelijke transacties te melden bij de Financial Intelligence Unit - Nederland.

Wat is een cliëntenonderzoek volgens de Wwft?
In het cliëntenonderzoek onderzoeken instellingen die onder de Wwft vallen altijd wie hun klanten zijn (identificatie en verificatie van de identiteit van de klant), waar het geld van hun klant vandaan komt en waarvoor klanten het geld gebruiken.
De instelling moet dit steeds blijven monitoren. Zo krijgt een instelling zicht op ongebruikelijke betalingen. Hoe diepgaand het cliëntenonderzoek wordt uitgevoerd, bepaalt de instelling voor een groot deel zelf, omdat dit afhankelijk is van de cliënt en de risico’s die de instelling bij de klant ziet.
Geeft het cliëntenonderzoek onvoldoende duidelijkheid of kan het niet volledig worden uitgevoerd, dan mag de instelling geen werkzaamheden verrichten voor de klant.

Wat zijn ongebruikelijke transacties?
Ongebruikelijke transacties zijn bijvoorbeeld stortingen, opnames of betalingen die niet passen in het normale bedrijfsproces van een klant. Of een transactie ongebruikelijk is, bepaalt de instelling aan de hand van de objectieve en subjectieve meldindicator. Voor de subjectieve meldindicator is een lijst met voorbeelden beschikbaar. Deze voorbeelden verschillen per instelling. Vaak voorkomende voorbeelden zijn:

• Afwijkend betalingspatroon en betalingen met contant geld;
• Transacties die niet passen binnen de gewone bedrijfsvoering of het economisch profiel van een klant; en
• Transacties die naar aard of uitvoering als ongebruikelijk moeten worden aangemerkt, zoals transacties via Offshore vennootschappen zonder een daarvoor acceptabele verklaring.